Plinius Klausur: Welcher Text?
Salve!
Bald ist es soweit, ich schreibe meine letzte Latein Klausur. Nun ist es so, dass es sich um eine Übersetzungsklausur zum Thema Pliniusbriefe handelt. Da Übersetzungen nicht gerade meine Stärke ist, versuche ich aktuell den Text bereits im voraus zu ergattern, damit ich mir diesen einprägen und während der Klausur replizieren kann. Deshalb frage ich die Community hier, ob irgendjemand möglicherweise wüsste, um welchen Text es sich handelt. Dies wären die verfügbaren Informationen:
•Entweder ein kurzer Brief oder ein Abschnitt eines Pliniusbriefes, da der Text für 1½ reichen soll.
•Folgende Vokabeln wurden uns im vorraus zum lernen gegeben (es müssen nicht zwingend alle drankommen wahrscheinlich):
-loqax = geschwätzig
-concipere = anfassen, schreiben
- exprimere = ausdrücken
-recitare = vortragen
-recitator = Vorleser, Autor
-poeta = Dichter
-ingenium = Begabung, Talent
-studium = Wissenschaft, Eifer, Studium
-liber = Buch
-audire = (zu-)hören
-scribere = schreiben
-oratio = Rede
-simulare = vortäuschen
-fabula = Geschichte
•Grammatikalisch sind das Gerundium, sowie Adverbien vorhanden
Dies wären die Hinweise für meine Suche. Hoffentlich kann mir jemand aus meiner Lage hinaushelfen, andernfalls werde ich jedoch so oder so lernen.
Vale und ceterum censeo carthaginem esse delendam
1 Antwort
Hallo,
vielleicht ist es dieser Brief (oder ein Teil davon ...)
C. PLINIUS SOSIO SENECIONI SUO S. (I,13)
1 Magnum proventum poetarum annus hic attulit: toto mense Aprili nullus fere dies, quo non recitaret aliquis. Iuvat me quod vigent studia, proferunt se ingenia hominum et ostentant, tametsi ad audiendum pigre coitur. 2 Plerique in stationibus sedent tempusque audiendi fabulis conterunt, ac subinde sibi nuntiari iubent, an iam recitator intraverit, an dixerit praefationem, an e: magna parte evolucrit librum; tum demum ac tunc quoque Lente cunctanterque veniunt, nec tamen permanent, sed ante finem recedunt, alii dissimulanter et furtim, alii simpliciter et libere. 3 At hercule memoria parentum Claudium Caesarem ferunt, cum in Palatio spatiaretur audissetque clamorem, causam requisisse, cumque dictum esset recitare Nonianum, subitum recitanti inopinatumque venisse. 4 Nunc otiosissimus quisque multo ante rogatus et identidem admonitus aut non venit aut, si venit, queritur se diem — quia non perdidit — perdidisse. 5 Sed tanto magis laudandi probandique sunt, quos a scribendi recitandique studio haec auditorum vel desidia vel superbia non retardat. Equidem prope nemini defui. Erant sane plerique amici; 6 neque enim est fere quisquam, qui studia, ut non simul et nos amet. His ex causis longius quam destinaveram tempus in urbe consumpsi. Possum iam repetere secessum et scribere aliquid, quod non recitem, ne videar, quorum recitationibus adfui, non auditor fuisse sed creditor. Nam ut in ceteris rebus ita in audiendi officio perit gratia si reposcatur. Vale.
LG