Persien oder Perser komm aus pàrsi ( پارسى ) , aber heutzutage sagt man nicht mehr in der persische Sprache parsi sondern farsi. Jetzt zu dari. Dari ( درى ) kommt aus darbari ( دربارى ) , die sprache des königlichen Hofes . Es ist ein Adjektiv . Farsie dari . Das haben die Königen damals entwickelt , damit sie ihre Besuche aus andereren Städten verstehen. Also die Sprache heißt farsi oder persisch . Bis vor etw 40 Jahre hieß auch in Afghanistan farsi. Dann wurde sie unbenannt also Dari😁 . Laut wiki sprechen in iran etw 41 und in Afghanistan 15 Million men persisch. Und auch in anderen Ländern sprechen pers. Zu den Geschichten Persien : Es war ein riesiges Gebiet ganz Anfang hieß Aryana (آريانا). Später khorasan (خراسان ) . Wie erwähnt. Es war ein großes Land . Zum größten Teil bestand aus heutigem Afghanistan und nicht heutige Iran .rest tajikistan , Usbekistan , Turkmanistan, Pakistan .

Bedeutende Städte Chorasans sind: Samarkand, Buchara (heute zu Usbekistan), Herat, Balch, Ghazni, Kabul (heute zu Afghanistan), Maschhad, Tus und Nischapur (heute zu Iran). Aus Balkh sind sehr viele gelehrte , Dichter , und Wissenschaftler rausgekommen . Sowie Awesta(ابو على سينا) , maulana jalalodine balkhi ( مولانا جلالدين بلخى) , Und viel mehr . Die iraner behaupten, dass die und alle andere berühmte Dichter und gelehrte gehören zu den heutigen Iran. Ich finde die waren nicht so klein , dass sie nur zu Iran oder Afghanistan gehören. Diese Menschen sind so groß , dass nicht nur zu den khrosan (persien) sondern zu den ganzen Welt gehören. Leider wegen Krieg in Afghanistan und Besatzung anderer persische Länder durch sowiet onion, haben die Iraner alles für sich genommen, auf Iran Name gestempelt . Das ist einfach unfähr. Und Kulturdiebstal . Bin afghanische Perser und lese sehr gerne persische Gedichte . Schöne Grüße Lutfi چه تدبیر ای مسلمانان که من خود را نمیدانم نه ترسا نه یهودم من نه گبر و نه مسلمانم نه شرقیم نه غربیم نه بریم نه بحریم نه از ارکان طبیعیم نه از افلاک گردانم نه از هندم نه از چینم نه ار بلغار و سقسینم نه از ملک عراقینم نه از خاک خراسانم نه از خاکم نه از آبم نه از بادم نه از آتش نه از عرشم نه از فرشم نه ازکونم نه از کانم نه از دنیا نه از عقبی نه از جنت نه دوزخ نه از آدم نه از حوا نه از فردوس و رضوانم هوالاول هوالاخر هوالظاهر هوالباطن که من جز هو و یا من هو کس دیگر نمیدانم مکانم لا مکان باشد نشانم بی نشان باشد نه تن باشد نه جان باشد که من از جان جانانم دوئی را چون برون کردم دو عالم را یکی دیدم یکی بینم یکی جویم یکی دانم یکی خوانم اگر در عمر خود روزی دمی بی تو برآوردم از آن روز و از آن ساعت پشیمانم پشیمانم زجام عشق سر مستم دو عالم رفته ازدستم به جز رندی و قلاشی نباشد هیچ سامانم اگر دستم دهد روزی دمی با تو در این خلوت دو عالم زیر پای آرم همی دستی بر افشانم الا ای شمس تبریزی چنان مستم در این عالم