De Ciserone
Cicero, vir cunctis litteris docus, iam iuvenis
orator clarus erat et ad rem publicam accendit.
Postquam Siciliam summa iusticia administravit,
incolae eius provinciae auxilium ab eo peti-
verunt. Nam Verres propraetor ea in provincia
sibi magnas divitias parare et multa artificia anti-
qua Romam ferre solebat.
Ita Cicero patronus Siciliae Verrem, virum
summa nobilitate, in ius vocavit. Ille, postquam
orationem Ciceronis audicit, iudicium non
exspectavit, sed sponte sua in exilium ire constiduit.
Nonnullis annis post Catilina, vir improbus nobili
genere natus, Romae rebus novis studebat. Iam
magnas copias ante urbem cogebat atque con-
sules interficere in animo habebat. At Cicero, qui
tum consul erat, consilia nefaria illius viri cogno-
vit senatumque convocovit. Quod autem Catilina
ipse medios inter senatores sedebat, Cicero
haec fere dixit:”Cui nostrum consilia tua ignota
sunt? Te ad mortem ducere iam diu debebamus.
Habemus senatus consultum in te. Tamen
dico: Exi Roma! Non iubeo, sed suadeo.
Libera rem publicam metu!”
Ita Catilina se Roma ad copias auas recepit.
Socios Catilinae, qui Romae manebant, Cicero
comprehendere et supplicio afficere iussit.
Deinde, priusquam Catilia cum militibus
Romam adiit, senatus exercitum magnum
misit, quiCatilinae copias vicit eumque ipsum
interfecit.
PS: bis jetzt hab ich
Über Cicero ^^
